شب های دلتنگی تو

دلم گرفته  است…
دلم عجیب گرفته است
و هیچ چیز،
نه این دقایق  خوش‌بو،  که روی شاخه‌ی نارنج می‌شود
خاموش،
نه این صداقت حرفی، که در سکوت میان دو برگ این
گل شب‌بوست،
نه، هیچ‌چیز مرا از هجوم خالی اطراف
نمی‌رهاند.
و فکر می‌کنم
که این ترنم موزون حزن تا به ابد
شنیده خواهد شد…

آموخته ام که خداعشق است

وعشق تنهاخداست

آموخته ام که وقتی ناامیدمی شوم

خداباتمام عظمتش

 عاشقانه انتظارمی کشد دوباره به رحمت او امیدوارشوم

آموخته ام اگرتاکنون به آنچه خواستم نرسیدم

خدابرایم بهترش رادرنظرگرفته

آموخته ام که زندگی دشواراست

ولی من ازاوسخت ترم...

آن زمان که باید دوست بداریم

کوتاهی میکنیم

آن زمان که دوستمان دارند

لجبازی میکنیم و بعد...

برای آنچه از دست رفته آه میکشیم

اسمشو تقدیر نذارجدایی تقصیر تو بود

همیشه یکی کم میاره این دفعه نوبت تو بود

اگه دوباره دیدمت شرمنده از خودت نباش

زندگی اینه عزیزم یکی میره یکی میاد

واسه همینه بعد تو به کسی دل ندادم

آره به قول تو من یه احمق سادم

زود باورم میشه وقتی هر کی هر چی میگه

تو بدون ولی میگذره این روزا و یه روزی که

تقاص قلب خرد منو یه روزی پس میدی یه جوریکه

دنبالم میگردی اما منو نمی بینی دیگه

من به یه جایی میرسم که واسه یه لحظه دیدنم باید سر دست بشکونی

میخوای از نو شروع کنی من توی قله هام ولی متاسفم عزیزم نمیتونی

و مرا آنقدر آزردی ..

که خودم کوچ کنم از شهرت ..

بکنم دل ز دل چون سنگت ..

تو خیالت راحت ..

می روم از قلبت ..

میشوم دورترین خاطره در شب هایت

تو به من می خندی ..

و به خود می گویی: باز می آید

و می سوزد از این عشق ولی ..

بر نمی گردم نه!

می روم آنجایی که دلی بهر دلی تب دارد ..

عشق زیباست و حرمت دارد ..

تو بمان ..

دلت ارزانی هر کس که دلش مثل دلت سرد و بی روح شده است ..

سخت بیمار شده است ..

تو بمان در شهرت